شب عاشقان بی دل،چه شبی دراز باشد

             تو بیا کز اول شب،در صبح باز باشد

                        عجب است اگر توانم،که سفر کنم ز دستت

                                به کجا رود کبوتر،که اسیر باز باشد؟

به کرشمه ی عنایت،نگهی به سوی ما کن

            که دعای دردمندان،ز سر نیاز باشد

                     سخنی که نیست طاقت،که ز خویشتن بپوشم

                               به کدام دوست گویم،که محل راز باشد؟

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی؟

            تو صنم نمی گذاری که مرا نماز باشد

                    دگرش چو باز بینی،غم دل مگوی سعدی

                              که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد